Voedselketen

Nederland is een van de grootste vleesexporteurs ter wereld, dankzij veevoer dat voor een groot deel van de andere kant van de wereld wordt aangevoerd.

Mensen die menen dat genetisch veranderd voedsel onveilig is, veranderen van mening als ze horen dat de overgrote meerderheid van wetenschappers daar anders over denkt.

Voor European Seed Magazine schreef David Zaruk een trilogie over de vraag hoe onze voedsel- en landbouwsystemen moeten evolueren.

Kleinschalige vissers en viskwekers produceren meer dan de helft van al het blauwe voedsel (vis, planten, algen) dat we eten en bieden een bestaan aan 800 miljoen mensen, waarvan de helft vrouwen.

Afhankelijk van de manier waarop deze nichemarkt zich verder ontwikkelt kan cellulaire landbouw de sociaaleconomische ongelijkheid in de samenleving vergroten.

Onvoorziene problemen in voedselvoorziening van steden (food shocks) bedreigen de voedselzekerheid. Diversificatie in de aanvoer kan dat voorkomen. Niet alleen op lokaal niveau, maar liefst ook van verder weg.

Nu de Europese Commissie het verbod op gebruik van diermeel heeft versoepeld, lijkt de weg van een circulaire economie weer een stapje dichterbij te zijn gekomen. Maar de grondstoffenwereld is veranderd.

Het Duitse bedrijf Formo, voorheen Legendairy Foods komt binnenkort met een kaas gemaakt van melk die door genetisch gemodificeerde bacteriën is gemaakt.

Discussies over de boer-tot-bord strategie richten zich vooral op de uiteinden van de voedselketen: de boer en de consument.

Met regelmaat verschijnen er artikelen dat door allerlei chemicaliën in onze leefomgeving de mannelijke vruchtbaarheid afneemt.