Hoogoplopende emoties over wolven die schapen en pony’s doden, en koeien en paarden die van honger omkomen achter de hekken van de Oostvaardersplassen; de echte natuur is nog een beetje te wild voor veel Nederlanders.

Samen met Joris Lohman ben ik bezig om een oplossing te vinden voor de agrarische richtingenstrijd. Eerder in Vork schreven we hoe een bezoek aan Ghana ons deed beseffen dat het gepolariseerde debat de landbouwontwikkeling in Sub-Sahara Afrika stagneert.

Ook bij landbouwmachines worden hardware en software steeds meer geïntegreerd. Het lijkt handig, tot er wat stuk gaat. Of als de fabrikant besluit om de hardware ‘legacy’-status te verlenen en de software niet meer wordt bijgehouden.

Vanwege hun afwijkende bedrijfsvoering hebben veel pionierende boeren weinig aan de praktijkkennis en kentallen uit de handboeken. Tegelijkertijd lopen ze de kans om beoordeeld te gaan worden op gangbare prestatie-indicatoren.

Niemand zal ontkennen dat we met een paar fikse crises kampen; klimaat, stikstof, voedsel, biodiversiteit en waterhuishouding staan allemaal onder druk. Maar de reactie daarop laat zich splitsen langs de lijnen van de ‘profeten en tovenaars’.

In 1947 lanceerde George Marshall, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, een plan voor de economische wederopbouw van de door oorlog getroffen landen in Europa. Het idee was om alle landen te voorzien van geld en goederen.

Historicus Jan Zwemer schreef een ode aan uitvinder Piet Oosterling die zijn stempel heeft gedrukt op de mechanisatie in de Nederlandse landbouw.

„Concentratie van bedrijven is kenmerkend geworden voor de voedselketen”, stelt Jennifer Clapp, hoogleraar Mondiale Voedselzekerheid en Duurzaamheid aan de Universiteit van Waterloo in Canada. „Met hun dominante positie hebben ze onevenredig veel invloed”

Ongeveer de helft van de wereldbevolking heeft te kampen met een tekort aan mineralen, spoorelementen of vitamines, ofwel micronutriënten. Niet alleen in lage inkomenslanden, maar ook in onze contreien.