In een opiniestuk in de Volkskrant afgelopen mei riep Jan Staman, voorzitter van de Raad voor Dierenaangelegenheden, dierenactivisten en boeren op de strijdbijl te begraven.

Een tiny forest is wat het zegt: echt heel, heel klein. Toch krioelt het er van leven. Dat komt door de dichte aanplant van drie bomen per vierkante meter.

Ze konden zijn hof verbranden en zijn vrouw en zijn os vermoorden, maar de boer hij ploegde voort, dichtte Werumeus Buning in de jaren dertig van de vorige eeuw. De vraag is alleen, hoe lang nog?

Veel voedingsmiddelen floppen kortere of langere tijd na hun introductie en daarbij speelt smaakbeleving een belangrijke rol. Smaak ervaren is meer dan ruiken en proeven.

Onder activisten, filosofen en dieronderzoekers is het tegenwoordig bon-ton om aan dieren een taalvermogen toe te kennen, in het kielzog van andere ooit exclusief menselijk geachte eigenschappen als cultuur en

Klimaatverandering bedreigt de teelt van onze huidige rassen, terwijl bevolkingsgroei en welvaartsontwikkeling een hogere opbrengst per hectare vereisen. Het lijkt een onoplosbaar probleem.